Çocuk eğitiminde annelik tutumu çok önemlidir. Annenin temizlik, besleme ve koruma gibi temel hizmetlerde istekli olması, sevecen ve şefkatli davranması, sevgi dili kullanması çok önemlidir. Çocuk eğitiminde davranış dili söz dilinden daha etkilidir. Bebeği mutlu eden annenin kullandığı sevgi sözcükleri değildir; çünkü henüz bu sözcüklerin anlamını kavrayacak zihinsel olgunluğa ulaşmamıştır. Bebeği mutlu eden annenin bu sözleri söylerken takındığı yüz ifadesi, bir başka deyişle, vücut dilidir.Anne çocuğuna tuvalet eğitimi verirken, tuvaleti nasıl kullanacağını, nasıl temiz bırakacağını, tuvaletten çıkınca ellerini nasıl yıkacağını göstermeli ve ona bu alışkanlığı kazandırmalıdır. Eğer anne, çocuk tuvalet ihtiyacını giderdikten sonra, tuvalet temizliğini üzerine alıyorsa; çocukta tuvaleti temiz bırakma alışkanlığı gelişmeyecek, dışarıda da tuvalet ihtiyacını giderdikten sonra temizlemeden çıkacaktır. Okula başlayacak yaşa geldiği halde kendi başına tuvalet ihtiyacını gideremeyen, yardıma alıştırılmış, anneye bağımlı çocuklar biliyoruz. Okulda bir iki çocuk, aileden kazandıkları alışkanlıkla, ihtiyacını giderdikten sonra tuvalet taşını temizlemeden çıktığı zaman, onlardan sonra girenler temizlemeyeceğinden pis kalmaya devam edecektir. Okulda, tuvaletten çıkan bir çocuğa tuvalet taşını göstererek: “Neden temizlemeden çıktın” diye sorduğumda, “Ben pisletmedim, girdiğimde zaten pisti” dedi.
Anne baba, evde veya dışarıda, elindeki çöpü mutlaka çöp sepetine atması, çöp sepeti bulamadığı zaman yere atmayıp cebine veya çantasına koyarak taşıması gerektiğini öğretmeli ve kendisi de bunu uygulayarak örnek olmalıdır. Eğer anne baba bu konuda hassasiyet göstermiyor, kendisi uygulamıyorsa, temizliğe dair sözlerinin pratikte bir değeri yoktur. Sadece umumi tuvaletlerimiz değil, sokaklarımız, park ve bahçelerimiz, piknik alanlarımız yetişkinlerin attığı çöplerle kirletiliyorsa; kutsal mekânlarımız, cami avluları ve şadırvanları da bundan nasibini alıyorsa; çocuktan temiz olmasını beklemeye hakkımız yoktur.
Bu çocuklar bizim eserimiz. Çocuk ailenin aynasıdır. Çocuğa baktığımızda aileyi görürüz.
